Weer thuis!

Gewoon weer op mijn bank in Winssen....

Dat ik gisteren op warm zonnig balkon met koffie zat lijkt nu al een soort droom.

Ik kijk wel terug op leuk afwisselend reisje. Zuid Italië heeft mijn hart gestolen. Makkelijk om zo'n tussendoor reisje te doen- ik weet nu de weg!

In Monopoli had ik een super appartement. Voelde alsof ik er even woonde. Een balkon waar je de klokken van de tegenover gelegen kerk hoorde, de stemmen van alle Italiaanse buren.

Voelde wel gezellig zo midden in het centrum. Er was een strandje op 8 minuten lopen.

Het was ondertussen ook schitterend weer geworden, dus kon ik nog beetje in middag boek luisteren op het strand.

Het is een middelgroot stadje met eeuwenoude geschiedenis, dus ook weer die kronkelstraatjes burcht, paleizen, en massa's kerken.

Ik maakte de Pasta schelpjes uit deze streek, kocht weer lekker veel groenten, en bestudeerde de Italiaanse families.

Het zag er naar uit dat zij ook wat rustiger aan moesten doen met geld. Ze aten hun luch vaak als picknick ergens op bankjes of op kade muur. Soms ook gewoon wandelend uit hun zakjes.

Je kan hier overal stukken foccacia kopen, of allerlei soorten croissants, pasteitjes, of punt pizza. Wonderlijk dat de meeste mensen er keurig aan de maat uitzien met al dat calorierijke eten. Gezellig is het wel dit straatgedrag. Je ruikt dan gelijk ook al de geuren van verse koffie en net gebakken brood.

Dat ze uit hun vaak donkere huizen komen om gezellig buiten te zijn snap ik wel. Al die schattige straatjes die vol was hangen, zijn leuk om door te dwalen. Om te leven lijkt het mij benauwd en geen wonder dat ze er veel opknappen en aan romantisch denkende toeristen verhuren.

Op donderdag reisde ik tussen de middag terug naar Bari.

Na een soort bombardement aan mails bleek ik wel vroeg op mijn gehuurde kamer te kunnen.

Ik had een soort luxer hostel gevonden vlakbij station. Alles ging er digitaal. Dus eerst heel gedoe al dagen van te voren met invullen van enorme lijsten persoonlijke gegevens, foto's van jezelf, paspoort, en al je persoonlijke nummers.

Voelde gewoon vervelend om alles zo het internet op te sturen. Maar ik had al betaald, dus kon niet zeggen dat ik het niet zou doen.

Daarna begonnen alle mails en WhatsApp berichten met regels, aanwijzingen, routebeschrijvingen etc.

Ik had er al helemaal spijt voordat ik zelfs maar arriveerde. Ik kreeg een link zodat je via je telefoon de deuren kon openen. Nog een geluk dat ik dit niet geboekt had voor de eerste dag toen mijn telefoon niet werkte!

Nu ging het goed, en liep ik na 4 trappen te hebben beklommen op een enorme gang vol kamers. Ik begon maar lukraak deuren te openen en vroeg mij af welke kamer nu voor mij was.

Lijkt wel bij deze reis te horen- zo'n moment van verwarring en gevoel van verdwaald zijn in de tijd.

Misschien gewoon maar eentje kiezen?

Voor de zekerheid toch maar geappt. Bleek dat ik in 1 van de honderden mails al te horen gekregen had waar ik moest zijn.

Ik stalde mijn tas op een mooie grote kamer met balkon. Locatie was bij mooie straten en park waar ik nog niet geweest was. Ik wandelde naar mijn al eerder ontdekte strand "Pane et Pommedore" .

Daar lag het door het mooie weer nu aardig vol. Zelfs al mensen in badkleding. Maar daar waagde ik mij nog niet aan. Het is al heerlijk om gewoon in het warme zand te liggen.

In de avond is alles open, en vergaapte ik mij nog even aan winkels waar ik niets kon en wilde kopen. Kleding in felle kleuren, vaak synthetische materialen, extravagant, smalle maten en mega duur. Veel make up winkels en juweliers.

Bestelde ergens een cola, en kreeg een espresso. Vond dat wel symbolisch voor het taalgedoe van deze week. Niet zo makkelijk om je hier zonder Italiaans te kunnen handhaven. Ik spreek dingen ook steeds verkeerd uit.

Ik sliep prima in mijn "digitale " kamer. Genoot in de ochtend erg van alle zon op mijn balkon.

Bedacht dat het uiteindelijk wel een goed adres was. Met mijn rugzakje die ik weer reisklaar had gemaakt dwaalde ik nog beetje langs terrasjes en haven.

Om half 3 in de middag was ik vlot door security.

De vlucht was niet fantastisch. Erg veel turbulentie, en een landing dat meer op neerstorten leek- mensen gilden, maar begonnen daarna spontaan en opgelucht te joelen en klappen toen bleek dat we het hadden gehaald.

Enfin, een beetje doorelkaar geschud arriveerde ik weer in Weeze waar Aiso stond te wachten.

Altijd erg leuk als er iemand je op komt halen.

We zochten een restaurant in Weeze, en vierden mijn aankomst. Hopelijk het begin van ook lente nu in Nederland....