Zon, regen en veel lopen

In mijn gevoel al aardige tocht gemaakt. Vooral omdat het steeds puzzelen is hoe ik ergens moet komen. Op internet niet altijd even duidelijk, en de Italianen spreken weinig Engels. Maar heel lief doen ze wel veel moeite om te helpen. Door het expressieve van hun taal en gebaren lijkt het dan vaak of ik ze nog best begrijp.

Ik vertrok zondagochtend in alle vroegte met een bus naar Matera. Ik had gelezen dat het werelderfgoed was. Mensen daar tot tientallen jaren geleden nog in grotwoningen leefden. Vaak in pure armoede. Nu is alles opgeknapt en nieuw leven ingeblazen als toeristische attractie.

Ongeveer anderhalf uur met mooie bus voor 7 euro. Ik werd een half uur lopen van centrum afgezet. Ondanks weinig bagage toch even flinke wandeling de berg op. Het hotel was echter open, en nam tas aan. Ook kreeg ik allerlei kaarten en instructies mee hoe ik alles het beste kon bekijken.

Zo liep ik om 9 uur op zondagochtend al door vrijwel verlaten Matera. Een geluk bleek paar uur later toen stromen lawaaierige Italiaanse families het stadje belegerde.

Ik had al overal gedwaald, en in mijn eentje een soort grotwoningen museum bezocht dat ik in achteraf straatje vond. Voor de deur zat een verschrompeld mannetje dat eruit zag of hij zelf nog in zo'n woning had geleefd. Voor mij uitschuifelend ontsloot hij de deur van het grotcomplex. Het licht werd aangedaan, en hij liet een geluidsband in het Engels horen.

Een verhaal over het harde leven daar. De families met vele kinderen- de sterfte. De spullen roken naar oude tijden- muf en kringloopachtig...

Maar door de foto's en de donkerte en kou zag je het contrast met het nu schilderachtige stadje, een prachtig plaatje in de zon.

Het was goed dat ik hotel had, want rond 5 uur had ik al 20.000 stappen gemaakt en was doodop. Ik had lekker geluncht in modern restaurant. De meeste restaurants zien er hier erg opgedoft en formeel uit. Dus was blij dat ik even lekker rustig kon zitten.

In de avond at ik ijsje en maakte ondanks vermoeidheid toch nog even rondje om de lichtjes te zien in het stadje.

Het was mij nog een beetje een raadsel hoe ik mijn reis zou vervolgen. Ik had een modern stations gebouw ontdekt dat eruit zag als verlaten gebouw. Blijkbaar op zondag gesloten?!

Ik waagde de gok en ging op maandagochtend langs en vond een automaat. Ik prutste daar een tijd mee, vond een kaartje naar Bari en waagde mij in het verlaten gebouw.

Er kwam inderdaad een trein, en na 2 uur arriveerde ik op Bari centraal- voor 4 euro.

Daar nam ik even pauze en vroeg overal bij loketten de weg naar Giovinazzo.

Ik had het idee dat ik met een bus moest. Maar een man verkocht mij voor 1.60 een treinticket en wuifde mij richting station. Een half uur later had ik het perron gevonden. Ook nu klopte het weer. Ik stapte uit op minuscuul station en wandelde het verlaten stadje in. Net als in Spanje is hier lunchtijd ongeveer heilig.

Ik vond mijn appartement snel en eigenaar liet vol trots zijn zelfverbouwde grotwoning zien.

Erg bijzonder na mijn ervaringen van vorige dag nu opeens zelf in de moderne versie te zitten.

Het was niet koud, mooi verlicht, en ik sliep prima. Giovinazzo is leuk plaatsje. De luiken allemaal in zelfde kleur groen. Een groot plein met gezellige tentjes vol Italianen.

Ik voel mij wel opvallen. Er zijn in dit soort plaatsjes op moment geen toeristen blijkbaar.

Ze moesten lachen toen ik kaas vroeg voor croissant bij ontbijt. Alles is hier zoet lijkt het. Ik krijg steeds een kaartje voor ontbijt om in te leveren bij café. Dan krijg je een cappuccino met croissant .

Ondertussen nu aangekomen in Monopoli. Heb een appartement gehuurd voor 2 dagen. Lijkt een wat grotere stad. Nog even wachten voor ik kan inchecken. De regen is gestopt. Morgen zal het beter weer worden...

Groeten!