Griekenland in de wolken...

Wolken, en af en toe mega regenbuien zodat je van top tot teen doorweekt bent. Straten die overstromen. Gelukkig tussendoor weer zon en een warme wind zodat je nooit lang nat blijft.

Maar raar is het wel als je zoals wij het beeld van hete Griekse zomers hebt. Aiso is er wel blij mee. Hij is niet zo'n zonaanbidder, en was de hitte van Nederland eigenlijk al een beetje zat.

Na een maand apart, pakten we ons gezamenlijke reisleven weer snel op. Na jaren Griekse reisjes en herinneringen is dat gemakkelijk. Aiso is nog meer met alle katten bezig dan ik. Zo sjouwen we dus constant pakken kattenbrokjes mee, en verzamelen we worstjes van ontbijt voor zielige katjes.

Het voordeel van al die katten is ook dat ik nog geen muis of rat gezien heb. Dat is meestal wel al vanaf dag 1 als ik in Azië ben.

Sinds vorige week al een hele reis gehad. Met boot in 3 uur naar Tinos. We hadden daar 3 dagen een auto. We merkten nu pas hoe groot Tinos was. Erg veel (60) traditionele dorpen met steile trappen en straatjes. Heel bijzonder om daar te dwalen. Je ruikt de geuren van de was, de lunch, het versgebakken brood, en kan in huisjes naar binnengluren waar het interieur donker en sinds 100 jaar onveranderd lijkt. Ook wel te begrijpen, want je vraagt je af hoe je in vredesnaam de meest gewone dingen je huis in krijgt via al die smalle trapjes en straatjes.

Tinos hadden we ooit al eens 2 dagen bezocht. Toen had ik mij verwonderd over de vrouwen die op hun knieën de berg op gingen naar de enorme kerk Penagia Evangelistra. Je kan in de lange straat die omhoog gaat allerlei religieuze prullaria kopen. Bijvoorbeeld flesjes om te vullen met heilig water, of gigantische kaarsen die je mee kan nemen en aansteken boven bij de kerk.

Tinos is een soort Lourdes van Griekenland. Mensen komen hier op bedevaart. Er is het verhaal van de non die tot 3x maal toe een droom kreeg over een icoon van de apostel Lucas die bovenaan de heuvel begraven lag. Men vond dit toen inderdaad, en besloot toen die grote kerk te bouwen. Het hoofd van de non is er ook nog...Hoewel ik niet echt gericht naar dat zulk gruwelijke verschijnselen op zoek zou gaan kwam ik op een kerkhof wel een muur met doodshoofden tegen. De begraafplaatsen zijn enorm met veel marmeren bouwsels. Niet zo gek natuurlijk want Tinos schijnt ongeveer compleet uit marmer te bestaan. Je gaat gelijk anders naar het landschap kijken. Geen wonder dat er zo weinig groeit. De bodem bestaat uit allerlei soorten gesteenten. In het moderne marmermuseum zag je hoe ze al vanaf de oudheid hier die "plakken" marmer loswrikten uit de bodem. Ooit heel primitief, later met dynamiet en diamantzagen. Als je nadenkt over hoe ze het moesten vervoeren, en hoeveel er met handkracht gedaan werd, besef je hoe onmogelijk dat eigenlijk was. Wel zie je opeens dat alles in Tinos ongeveer van marmer is. Van wc's tot tuinmeubilair. En natuurlijk al die beelden overal. Ik vind het al een heel werk om een speksteen beeld te maken. Maar hier zie je hoe het een echte kunst is om uit een brok marmer een griezelig echte persoon te creëren.

Één van de leukste dingen in Tinos vond ik de duiventillen. Mooie gebouwen- 1000 over het hele eiland- waar witte duiven een soort plekje kunnen vinden. Heel fantasievol, en lijkt ook vreemd. Wat moet je met zoveel duiven? Maar schijnt uit Venitiaanse tijd te zijn. Toen aten ze die duiven ook. Nu gelukkig nergens in restaurants op de kaart gezien!

Wel was het opvallend dat er best moderne en duurdere restaurants waren. Blijkbaar staat de tijd er in de toeristische baaitjes niet stil. Je kan er ook Vegan eten. Hoewel ze pretenderen wat deftiger te zijn, kan het zo maar gebeuren dat het hele terras opeens overspoelt wordt door een grote golven.

Ondertussen hebben we de boot genomen naar Syros. Bleek maar half uur varen.

Wel compleet andere sfeer. We werden opgepikt uit de haven door aftandse auto van eigenaar hotel. Het hotel bleek ook erg Grieks, compleet met familie en honden die ons van alles wilden vertellen, en enorm hun best deden.

Soms slopen we via een omweg naar buiten om niet in al die gastvrijheid gevangen te worden.

Hotel was gelegen in schattig baaitje niet ver van hoofdstad. Eigenlijk waren we het rondtoeren met huurauto ook weer beetje zat. Vooral door alle enge bergwegen en onverwachte modderstromen bedenk je je wel 2x. Er blijkt een goede busverbinding, en soort vanzelfsprekendheid van eigenaars om je ergens op te pikken. Zo zijn we nu dus terechtkomen op een berg vlakbij Delfini beach. Sprookjesachtige zonsondergang is hier het leukste. Dan neem je maar voor lief dat er geen winkel , restaurant of wifi is. Wel een beeldig ingericht appartement. We wandelen door de bergen 2 km naar dorpje Kini, en halen daar wat boodschapjes. In de avond en in het pikkedonker vanaf 9 uur wil je niet op pad zijn.

Het water in de baai is prachtig met zilverachtig zand.

Morgen reizen we verder naar een meer bewoonde wereld. Nu nog even met ons hoofd in de wolken...