De weg ontstaat door te gaan...

Vanuit een ligstoel aan de Spree met uitzicht op museum Insel, centrum Berlijn.

Dat uitzicht is waarschijnlijk het meest culturele wat ik hier doe...Heerlijk om hier rond te zwerven. Veel lopend, maar met de 9 euro kaart die een maand voor alles geldig is, gemakkelijk om ergens in te springen en dan maar te zien waar je uitkomt.

Zo kwam ik gisteren in buurten waar ik ooit gelogeerd had, en dus de weg wist.

Berlijn begint na al die jaren een beetje als thuis te voelen. De eerste keer was toen Arvin 16 was, en glunderend een enorme bier dronk(dat mocht toen nog). Nu is hij ondertussen een dertiger met gezin...

Ik logeer bij Emmeline in Wedding. Niet echt een toeristische buurt. Meer een mengsel van allerlei bevolkingsgroepen- inclusief een legertje daklozen. Dat is wel confronterend. Al die viezige oude verwaarloosde mensen die je tegenkomt. Vanmorgen op terrasje aan het ontbijt al mijn losse geld en overgebleven kaas uitgedeeld aan zielige figuren. Sinds India en Peru ben ik wel wat gewend, maar je verwacht het niet in een welvaartsland.

Na Oostenrijk dat zo keurig, schoon en gestructureerd overkomt is Berlijn wel levendig en losser.

Het lijkt alweer tijden terug dat we vertrokken van Grossglockner. Niet echt met een plan. Dat bleek een geluk, want de Panda had zijn eigen program. Halverwege de berg naar beneden naar Lienz zakte het raam aan bestuurderskant naar beneden, en bleek erg stuk.

In Lienz vonden we snel een Fiat/BMW garage.

Efficiënt werd alles onderzocht, en de reparatie kon de volgende dag rond 8 uur plaatsvinden.

Gelukkig waren we vroeg vertrokken, want alles sluit in Oostenrijk rond 12 uur voor lunch.

We konden snel naar camping Seewiese rijden, en daar inschrijven. Het lot leek ons gunstig gezind- een prachtige plek aan de Tristacher see. Met gezellige biergarten en restaurant bij zwemplek.

Lienz is mooie en gemoedelijke stad. Een goede plek om je auto te repareren.

Ik sloot het reisje met zus Ilse en neef Jindra af, en nam de trein naar Salzburg.

Een prachtige reis langs alle berglandschappen.

Salzburg was warm, maar ik wist daar ondertussen het zwembad te vinden. S' avonds nog een rondje binnenstad en een tiroler maaltijd op mooi terras.

De reis naar Berlijn viel wat tegen- erg lang- ongeveer 7 uur door vertraging. In München rennen langs kilometer lang perron- in alle chaos zoeken naar mijn gereserveerde plaats. Hutje mutje in een coupé. Je merkt dan wel dat het hoogseizoen is, en heel Europa aan het reizen is.

In Berlijn werd ik opgewacht door Emmeline. Altijd fijn om je kind weer te zien na maanden. Bij ons allebei veel gebeurd, en veranderd. Voor ons allebei staat de toekomst opeens weer open. Voor haar een soort sabbatical, voor mij pre pensioen- wel grappig dat het zo samenvalt.

We delen wel hetzelfde uitgangspunt: de weg ontstaat door te gaan...

Elk jaar september schreef ik dat in mijn nieuwe agenda. Een soort bezwering dat wat er ook aan uitdagingen zouden komen het wel al doende opgelost zou worden. Met reizen is dat een soort kleine oefenweg. Het lukt steeds beter om maar niet te plannen. Vertrouwen dat er wel iets komt dat past, en dat de weg vanzelf stapje voor stapje duidelijk zal worden.

Dinsdag dus via Berlijn Brandenburg naar Griekenland. Als er een land in Europa is waar je vanzelf leert loslaten, dan is het Griekenland wel.

Eerst eens kijken hoe druk vliegveld hier is, en of ik goed kan wegkomen.

Ook bagage weer organiseren tot keurige handbagage. Een hele opgave als je weken onderweg bent...